Ume lehiakorrak ez… baina helduak bai?

Atalak: Gizartea, Hezkuntza, Kirola

Auzoko jaietako pala txapelketan parte hartzeko deialdia iritsi zait. Ohar interesgarria darama deialdiak, txapelketa herrikoia eta ez lehiakorra dela eta helburu nagusia ondo pasatzea dela gogoratuz (irudian ohar originala).

Txapelketak ia ezinbestean du bere baitan norgehiagoka, baina horren gainetik bestelako baloreak daudela gogoraraztea ez dator gaizki. Kiroltasuna, taldelana, laguntasuna… hobetsiko duten haurrak nahi ditugu, baina helduok gaituzte eredu, zer ikusi hura ikasi, eta sarri helduok gara eredu okerrena. Maizegi lehenesten dugu lehia eta indibidualkeria eguneroko bizimoduan, eta horren isla baino ez da kirola (ere).

“Funtsezkoa da gurasoen papera, gurasoek irabazteari garrantzia ematen badiote haurrek berdin pentsatuko dutelako, eta beste balore batzuk hobesten badituzte, seme-alabei agresibitatearen ordez egiten dutenaz lagunartean disfrutatzea transmitituko dietelako. Beste lasaitasun batekin hartuko dute kirola, plazer moduan”, dio Dorleta Ugalde kirol adituak.

Noiz uzten dio kirolak dibertsio izateari?

Presio eta gorroto-iturri bilakatu daiteke kirola txiki-txikitatik.

Bada, helduak tartean sartzen direnean. Hala nioen blogean, goiko argazkian ikus daitekeen eszena lekuko: 5 urteko umeen futbol partiduan, gurasoak euren onetik aterata, eta umeetako bat tartean, burugabekeria hori gelditu nahian.

Zenbait gurasoren jarrera tamalgarrira ohituegi gaude, arbitroari, aurkariei, entrenatzaileari, baita seme-alabaren taldekieei ere, garrasika. Giro gaiztotu horretan, presio eta gorroto-iturri bilakatzen da kirola txiki-txikitatik.

“Jada ez da jokoa, guda moduko bat da –uste du Ugaldek–, kirol bakoitzak zein espektatiba sortzen dituen, sozialki zein presentzia duen, horrek asko baldintzatzen du gurasoek haurrenganako dituzten espektatibak”. “Inportantea da gurasoek iparra ez galtzea. Ulergarria da adin honetan umeek izar bihurtzearekin amets egitea, baina gurasoek lagundu behar diete oinak lurrean izaten”, dio Luis Mari Zulaika irakasleak. Baina eta gurasoak direnean oinak lurrean ez dituztenak?

Haurrengan fokua jarri aurretik, geure buruarengandik hasi beharko genuke, bestelako helburuek ez ditzaten zapuztu kirolak ematen dituen une zoragarriak.