“Frantz”. Egia konplikatua da batzuetan

Atalak: Zinema, Zinemaldia 2016

Bihurgunez jositako trama da Frantz, baina artifiziorik gabe, erritmo pausatuan kontatua, trebetasun handiz. Nahi duen lekuetatik eramango gaitu François Ozon zuzendariak, guk sinestea nahi duena sinetsiko dugu, eta ederra izango da bidaia.

Gidoiak maisuki harilkatzen du iraganari begira eta iragana berreskuratzeko ilusioz bizi den protagonistaren istorioa, frustrazioz frustrazio aurrera egingo duen emakumearena. Lehen Mundu Gerraren amaiera da, eta Frantzian guda-zelaian hildako senargai alemaniarraren hilobira bisitan joan da Anna. Baina ez da bakarra, gizon frantziar misteriotsu batek loreak eraman ditu Annaren senargaiaren hilobira. Abiapuntu horri tiraka, deskubrituko dugu egia konplikatua dela batzuetan, norberaren sufrimendua arintzeko balio duenak besteena areagotu dezakeelako, eta min gehiago sortzen duen egia hobea al da, asmo onez kontaturiko gezurra baino? Beste gai ugari ere landu ditu Ozonek, gai unibertsalak, protagonisten ekintza eta sentimenduetan hezurmamituak: barkamena, sufrimendua, gerraren zentzugabekeria, abertzaletasuna, hildakoen idealizazioa… Jorratutako gaietatik harago, istorioak berak indarra eta interesa du, sotiltasunez narratuta, dotore eta fin, tonu klasikoan. Metraje gehiena zuri-beltzean bada ere, kolore printzak ditu hainbatetan, helburu narratibo-sinboliko garbidekin.

François Ozon ohiko gonbidatu bilakatu da Donostiako Zinemaldian, film ugari aurkeztu ditu bertan, eta sari bat baino gehiago irabazi. Garaikur nagusia lortu zuen 2012an: Urrezko Maskorra eta gidoi onenaren saria jaso zituen Dans la maison lanagatik.

PERLAK

Frantz

Zuzendaria: François Ozon.

Gidoilariak: François Ozon, Philippe Piazzo.

Aktoreak: Pierre Ninney, Paula Beer, Ernst Stötzner, Marie Gruber.

Frantzia, 113 minutu.