Emozionatu ez den burmuinak ez du ikasgaia barneratu
Gero eta pedagogia gehiagok argi dutena berresten du neurozientziak: “Emozioa da ikas-prozesuaren funtsezko elementua, maite den hori baino ezin delako ikasi, zerbait berria esango diguna, inporta zaiguna. Emoziorik gabe ez dago jakin-minik, ez dago arretarik, ez dago ikaskuntzarik, ez dago memoriarik”.
Francisco Mora neurozientifikoaren hitzak dira, ikuspegi neurologikotik egin diren ikerketen ildoan. Esaterako, sentsore elektrodermikoa jarri zioten 19 urteko unibertsitario bati eta ikusi zuten klase magistraletan, irakaslearen hitzak entzuten zituen bitartean, bere burmuinak apenas zuela aktibitaterik. Burmuinak emozioa behar baitu eta horregatik, ikasleen inplikazioa, lan kooperatiboa eta lezio abstraktuetatik ikasleentzat zentzua duten proiektuak jorratzea aholkatzen du neurodidaktikak, besteak beste.
“Gizakiok bizirauteko ditugun prozesu oinarrizkoetako bat da ikastea, edana, jana edo sexua bezalaxe. Etengabe ikastea eta memorizatzea ezinbestekoa da, hori gabe oso goiz hilko ginateke”, dio Morak. Txikitan gauza berriak xurgatzeko gure burmuinak duen malgutasunaren aitzakian haurrak makina bat kontzeptu isolatuz itotzeari buruz ere mintzo da aditua: “Hori egiten dutenek ez dakitena da lehenengo urte horietan ez direla kontzeptu abstraktuak ikasten; barneratzen dena mundu sentsoriala eta motorea da, jolasaren bitartez”.
Iruzkinik ez
Trackbacks/Pingbacks