Fase berria hezkuntza publikoaren borrokan

Atalak: Hezkuntza

Urteotan LOMCEk eragindako tsunamiak itzalpean zuen arren, hezkuntza publikoak beste borroka eremu inportante bat duela gogoratu digute EAEko sindikatuek: murrizketak jarri dituzte lehen planoan eta bero hasi dute ikasturtea. Itxialdiak, elkarretaratzeak, solasaldi informatiboak, salaketa egunak, borroka asteak, greba orokorra eta sektorekakoa… iragarri dituzte udazkenerako, Jaurlaritza negoziatzera presionatu asmoz. Batzuek eta besteek darabilten datu saltsan, Espainiako Estatuko erkidegoekin alderatuta EAEn hezkuntzara bideratzen den diru kopurua gehiago dela nabarmendu izan du Jaurlaritzak; sindikatuek ordea nahiago dute Europarekin konparatu eta salatzen dute Europar Batasuneko batez bestekora ez dela iristen inbertsioa. Errealitatea da 2009tik urtez urte jaitsi dela hezkuntzara bideraturiko dirua, bai kopuru absolututan bai portzentajetan (beste partida batzuek, AHTra zuzendutakoak kasu, gora egin dute), gela bakoitzeko ikasle kopuruak gora egin du, eta behin-behineko irakasleak %40 dira oraindik. Horiek dira sindikatuek borrokatu nahi dituzten puntuetako batzuk.

Horretarako abiatu duten konfrontazio estrategiak emaitzaren bat lortzeko eta benetan presioa egiteko, erantzun irmo eta zabala beharko lukete, oraingoz Jaurlaritzari entzundakoak beste muturrean kokatzen baitira: mobilizazioak ez daudela “inolaz ere” justifikatuta diote, ez dela unea, eta, berriz ere Espainiako Estatuarekin konparatuta, EAEko irakasle publikoek lan-baldintzarik onenak dituztela, pribilegiatu batzuk direla iradokiz. Baina datuak hor daude eta sindikatuek argi dute ez dela irakasleen kontua bakarrik, hezkuntza publikoaren kalitatea eta ikasleen euren heziketa dagoela jokoan, gizarte osoari dagokion afera dela alegia. LOMCEren aurkako borrokak lortu zuen herritarrek hori barneratzea eta indarrak batzea; lortuko al du murrizketen aurkako borrokak?