“Borg/McEnroe”. Epikaren atzealdea

Atalak: Kirola, Zinemaldia 2017

Wimbledoneko finala, 1980. Tenisa gustuko dugunontzat plazer hutsa da munduko bi onenak zirenen arteko norgehiagoka zirraragarri eta gogoangarri hura zinemara ekarrita ikustea. Partiduaz harago, ordea, bi izaera berezi bezain kontrajarriren erretratu indartsua ere bada Borg/McEnroe.

Lehia gogorrenen gisan, kirolaren epika guztia du filmak, baina maila horretako jokalariek bizi duten presioaz eta zamaz ere mintzo zaigu. Irabazi ala hil, ez dago erdibiderik. Pistetatik kanpo bi kirolari handi hauen atzean ezkutatzen diren beldur, anbizio eta borroka pertsonalak irudikatu nahi izan ditu zuzendariak, horretarako sarri flashback-a erabiliz. Batetik, jenio txarragatik eta arbitroak iraintzeagatik famatu egin den yanki harroputza dugu, John McEnroe gaztea (Wimbledoneko final batean pistan agertu ahala publikoak txistu egin zion lehen jokalaria izateko ohorea izan zuen, besteak beste). Guraso oso exijente eta zorrotzak zituela, hori kontatzen digu filmak, eta faltan bota dugu pertsonaia polemiko eta interesgarri honetan gehiago sakondu ez izana, baina batez ere Björn Borg suediarraren ibilbidean zentratzen da istorioa (produkzio suediarra izateak zerikusirik izango du). McEnroeren kontrapuntua da Borg: izotzezko gizona, emoziorik erakusten ez duen jokalaria, metodikoa eta obsesiboa, dotorea pistan… baina ez da beti horrela izan, txikitatik moldatu duten tenislaria da, kasik makina bihurtzeraino, hori baita munduko lehenengoa izateko onartu beharreko sakrifizioa, nonbait.

Bi protagonisten pertsonalitate indartsuek ikuslearen arreta mantentzen dute (Shia LaBeouf aktore polemikoa aukeratu dute McEnroe antzezteko, nor bestela?), harik eta klimaxera iristen garen arte: finaleko partidu potentea, intentsua, merezi duen tentsioarekin kontatua.

PERLAK

Borg/McEnroe

Zuzendaria: Janus Metz

Gidoilaria: Ronnie Sandahl

Aktoreak: Shia LaBeouf, Sverrir Gudnason.

Suedia-Danimarka-Finlandia, 105 minutu.