Ez gizonik eta ez emakumerik Lilatoian

Atalak: Feminismoa, Generoa, Kirola

Gizonek ez dutela Lilatoian atera behar idatzi ostean, espero ez nuen ikuspegitik egin didate kontra: batek esan dit korrika egiten ateratzen direnak ez direla emakumeak, pertsonak baizik, eta hala ikusi behar ditugula, generoaren arabera sailkatu gabeko gorputzak bailiran, berdin duela zakila edo bulba izan eta beraz denok elkarrekin atera beharko genukeela. Kontzeptuarekin ados egon ninteke… errealitatearekin talka hain bortitza egingo ez balu: ez, lasterketetan ez ditugu pertsonak ikusten, emakumeak eta gizonak ikusten ditugu, neska/mutil binarismoa hain dugu errotuta, jaiotzen garen unetik bertatik hiltzen garen arte, bizitzako esparru guztietan; ez, ez da berdina zakilarekin edo bulbarekin munduratzea, zeharo baldintzatuko baitu horrek besteek gurekiko duten –eta ondorioz guk geuk gure buruarekiko eta besteekiko dugun– jarrera eta (botere-)harremana; eta ez, gizarte honek ez gaitu generorik gabeko gorputz gisa ikusten: alderantziz, agerikoa da genero rol zurrun eta estereotipatuen zama. Horren guztiaren ondorioa dira indarkeria matxista eta genero zapalkuntza sistematikoa. Harreman orekatuak dituzten gorputz anitzen gisa elkarri begiratzen diogun eguna iristen denean, orduan bai, aterako gara denak elkarrekin Lilatoian, baina orduan Lilatoiak berak ez du zentzu handiegirik izango. Ordura arte, zentzuzkoa iruditzen zait emakumeak bakarrik (bulba nahiz zakila izan) ateratzea.