“Call me by your name”. Amodio debekatua

Atalak: Zinemaldia 2017

Ezinezko amodioa da beraiena, bi gizonen artekoa; iraungitze-data duen harremana, udako istorioa. Eta hala ere, beldurrak beldur eta sufrimenduak sufrimendu, merezi du urratsa ematea, sexuaz eta maitasunaz gozatzea, hobe delako hori guztia sentitzea, ez ezer sentitzea baino.

Oso burgesa da Call me by your name; azken finean, kultur maila handiko familia batean hezi da Elio gaztea, bere gurasoek pentsamendu liberal eta aurrerakoia dute. Italian duten etxera bisitan etorri da Oliver ikaslea, bere buruarengan segurtasun handia duen gizona. Baina ai, “gauza horietaz ezin da hitz egin” esango dio Oliverrek Eliori, “orain arte txintxoak izan gara eta txintxoak izaten jarraitu behar dugu”… elkarrenganako desioa eta erakarpena eutsiezina den arte. Eta orduan etorriko dira ezkutuko ferekak, barreak eta jolasak, udarak iraun bitartean bederen.

Gizartearen begiradatik harreman homosexuala ezkutatzen duen bikotearen gaia ez da berria, sexura, maitasunera eta esperientzia berrietara lehenengoz gerturatzen den nerabearen istorioa ere ez. Baina hain da sotila kontaketa, hainbestekoa pelikularen sentsibilitatea eta hain benetakoa pertsonaien harremana, ezinbestean harrapatu egin gaituela filmak. Ez dramarik, ez tragediarik, ez komediarik homosexualitatearen gaiarekin. Edo agian esan beharko genuke denetik pixka bat duela pelikulak, bizitzak berak bezalatsu.

PERLAK

Call me by your name

Zuzendaria: Luca Guadagnino.

Gidoilaria: James Ivory.

Aktoreak: Armie Hammer, Timothée Chalamet, Michael Stuhlbarg, Amira Casar.

Italia-Frantzia, 130 minutu.