Zaharrentzat funtsezkoena, harremanak

Atalak: Zahartzaroa

Ikerketa egin dute, zaharrei galdetuz euren ongizatearentzat zer duten premiazko: “Familiatik harago, ingurukoekin eta egunerokoan gurutzatzen duten jendearekin harreman pertsonalak izatea, sentiaraziko dituena seguru eta baloratuta, munduan leku bat dutela; beraientzat askoz inportanteagoa da hori, independente edo aktibo izatea baino”.

Hala ondorioztatu du Brightongo Unibertsitateko lantaldeak (65-87 urte arteko kidez osatua) hainbat urtez egindako ikerketak eta gaiaz galdetu diote lantaldeko Marian Barnes soziologoari. Adinekoen kezka nagusiak dira “etsipena eta beldurra, seme-alabek haien kargu egin nahi ez dutenean eta lagun eta senideak galtzen dituztenean, guztiz isolatuta uzten dituelako. Horregatik da hain garrantzitsua jende gehiagorekin kalitatezko harremanak sendotzea”.

“Mundu teknologikoak zahar bakarti bilakatuko gaitu”

“Adineko jende batek nahiago du etxetik ez atera, gizartea erasokorra iruditzen zaiolako. Gizon bat dut gogoan: supermerkatura joateari utzi zion, kutxan zeuden pertsonen ordez makinak jarri zituztelako. Mundu teknologikoak zahar bakarti bilakatuko gaitu, baina ez dugu horretan pentsatu ere egiten. Gaztetasuna ospatu eta zahartzaroa mespretxatzen da. Zaharrak diskriminatzen ditugu, baina etorkizunean zahar izango gara denok. Erokeria da”.

“Zaintzaren etika birpentsatu behar dugu”

“Adineko askok zama gisa ikusten dute euren burua, eta inork ez du hala sentitu nahi. Bizitza guztia besteak zaintzen jardun eta zaindua izan behar duen norbait bihurtzea, penagarritzat hartzen da, justua den zerbait bezala hartu beharrean. Zaintzaren etika birpentsatu behar dugu, gizakiok elkarren beharra dugula ulertu. Inork ez du bizimodu onik besteek zaintzen ez badute, beraz politika publikoak, erakundeak eta antzerakoak diseinatzerakoan, aintzat hartu behar dugu harreman hauen garrantzia. Eztabaida publikoaren parte izan behar du zaintzak, elkarbizitzari buruzko balore funtsezkoak islatzen dituelako”.