AEBetako hautagai gaya zergatik ez den berri pozgarria LGBTQ borrokarentzat

Atalak: Homosexualitatea, LGTBIQ, Politika

Pete Buttigieg publikoki gay da eta AEBetako alderdi demokrataren presidentegaia izan daitekeelako pozik dira batzuk LGBTQ+ komunitatean, homosexualitatearen normalizazioari lagunduko diolakoan. Buttigiegek, baina, gay zuri, txintxo eta pribilegiatua ordezkatzen eta defendatzen du, “jende onak” onartzeko moduko bertsio homosexual heteronormatiboa, eta bere diskurtsoak ez ditu maite marika eroak eta bollera transgresoreak, trans marjinatuak eta queer zapalduak. Ez du aniztasuna maite eta gutxi du horrek LGBTQ+ borrokatik.

AEBetako jergan, “clean good gay” da Pete Buttigieg, neoliberal kapitalista, kristaua, militar ohia, diruduna eta boteretsuen laguna. Mitina bukatu eta senarrari musu ematen dion gizonaren hautagaitza historikoa dela pentsatzen du hainbatek, baina sakonean ez dio aurre egiten gizartearen homofobiari, gehiago dirudi gizarte heteronormatibo horretxen onarpena bilatzen duen eredua.

Euskal Herriko LGBTQ+ mugimenduek garbi esan zuten joan den ekainean, Harrotasun Eguna kapitalismoaren zerbitzura dagoen jai bihurtu nahi dutenak salatzerakoan: sexu identitate askeen aldeko borroka zapalduen borroka (izan) da, gainerako zapalduekin bat egin behar duen borroka. Pete Buttigiegen politikak gehiago du zapaltzailetik, zapaldutik baino, gehiago egiten die mesede politika neoliberalen barruan eroso sentitzen diren homosexualei, hortik kanpo geratzen direnei baino. Gay izateak ez baitu inor aurrerakoi egiten; Javier Maroto ongi ezagutzen dugu Euskal Herrian.