Zinema Pobrea, askatasunean aberats

Atalak: Zinema

El viaje de Said.

“Zinema pobreak ez du esan nahi ideia edo kalitate artistikorik gabeko zinema, diru gutxiagorekin egindakoa baizik”, dio Kuban urtero egiten den Zinema Pobrearen Nazioarteko Jaialdiko manifestuak. Eta hala frogatu du jaialdiko pelikuletatik hautatuta Euskal Herrira ekarri den laginak. Gasteiz, Bilbo, Donostia eta Irun dira egunotan filmak eskaintzen ari diren hiriak eta aurrekontu eskandalosorik gabe mezu eskandalosoak helarazi daitezkeela erakutsi dute.

Humberto Solás Zinema Pobrearen Jaialdiko presidenteak asteazkenean (27) Irunen eman zuen hitzaldiaren arabera, jaialdiko pelikulak dira askeenak, ez daudelako inongo erakunde, diru-laguntza eta interes ekonomikoren mende. Zenbat eta diru gutxiago gastatu behar izan, orduan eta presio gutxiago du zuzendariak, eta orduan eta askeagoa da filma. Hala uste du Solásek eta horregatik, Zinema Pobrearen Jaialdira 300.000 eurotik beherako aurrekontua izan duten lanak baino ezin daitezke aurkeztu.

Presidentearen hitzetan, Gerra Hotzaren amaierarekin eten egin zen batez ere 60ko hamarkadan zinemak mundu osoan izan zuen loraldia, nazio desberdinetan sortutako zinematografia anitz eta aberatsa. Alde batetik, gobernu autoritario askori boterearekin kritikoa zen zinemarekiko beldurra sartu zitzaiola dio, eta bestetik, Gerra Hotzetik kapitalismoa eta kontsumismoa atera zirela garaile, ordutik ikuspegi unilaterala nagusituz: Hollywoodena. Hollywoodek ito egiten ditu gainontzeko herrialdeetako zinematografiak, produkzio-etxe eta banatzaileen botereaz baliatuz. Eta Tarantino eta Cohen egon daitekeen zinemarik apurtzaileena dela uste dutenak esnatzeko, Hollywoodetik at dauden eskaintza berritzaile eta esperimentalei zirrikitua ireki nahi die Zinema Pobrearen Jaialdiak. Zirrikitua lan alternatibo, independente, original eta askeei.

Emaitza oso plurala da, noski, baina oro har konbentzitu egin gaitu ikusi dugunak. Eta oraingoz gehien, El viaje de Said espainiarrak. 2007an Animaziozko Film Labur Onenaren Goya saria irabazi zuen Coke Rioboóren lan honetan, Marokon bizi den Saiden istorioa kontatzen zaigu, plastilinazko pertsonaien bidez. Espainian zerbait hobea aurkituko duten esperantzan itsasoa zeharkatzen duten marokoarren abentura du ardatz, eta modu ironikoan dago azaldua. Gaur dira azken emanaldiak arestian aipaturiko hirietan, eta gerturatzea merezi du, zerbait desberdina ikustearren, besterik ez bada.