Babarrun lata bat [Publikoaren Saria]
Zine soziala saritu dute aurten Zinemaldiko ikus-entzuleek, elikagai bankuan emakume bat, gosearen goseaz, babarrun lata bat irekitzen eta zuzenean latatik jaten ikusteak hunkitu egin gaituelako, hainbeste da horrelako eszena batek esan nahi duena. Bai, bete-betean Ken Loach zuzendari britainiarraren zigilua daraman I, Daniel Blake saritu du publikoak, Loachen formula ezaguna zaigun arren, ongi funtzionatzen duen formula delako. Dramatismo merkean erori gabe, gizarte babesari loturiko...
Read More“Arrival”. Pseudotranszendental jartzen garenean, akabo
Zientzia fikziozko istorioa izateak ez du esan nahi sinesgarria izan behar ez duenik, eta Denis Villeneuveren Arrival pseudozientifiko, pseudofantastiko, pseudotranszendentala bere burua serioegi hartzen duen eta inolaz ere sostengatzen ez den filma iruditu zaigu. Unibertsoaren, espazioaren eta denboraren legeak auzitan jarri eta planteatzen duen buruhausteak ikus-entzulea harritzea helburu duen film horietakoa da, baina pixkanaka hartzen duen bideak ez du ez hanka ez bururik. Abiapuntu...
Read More“After the storm”, Koreeda bete-betean
Berriz ere familia eta familiarteko harremanak dira Hirokazu Koreedaren After the storm filmaren oinarria; berriz ere tonu eta erritmo pausatuan kontatu digu istorioa; eta berriz ere, harrapatu egin gaitu zuzendari japoniarraren unibertsoak. Ryota dibortziatuta dago, hilean behin ikusten du semea eta hondoa jo du profesionalki. Gainera, apustu munduaren zaleegia da. Iraganari begira bizi da, garai hobeagoetako bizimodua amets, harik eta emazte ohiak, semeak eta hirurek batera gau bat pasa...
Read More“I, Daniel Blake”. Burokrazia madarikatua
Zeinek irabaziko du norgehiagoka, administrazioak ala Daniel Blakek? Dramatismo merkean erori gabe, gizarte babesari loturiko burokrazia zenbateraino den kafkianoa, bihozgabea eta, areago, hiltzailea salatu du oraingoan Ken Loach zuzendari ezagunak. Zine soziala baita I, Daniel Blake, %100 Ken Loach. Beste behin, zuzendari britainiarra demagogikoa eta panfleteroa dela esango du baten batek, baina guri oso errealista eta sinesgarria iruditu zaigu irudikatu duen sistema burokratikoa, pertsonak...
Read More“Frantz”. Egia konplikatua da batzuetan
Bihurgunez jositako trama da Frantz, baina artifiziorik gabe, erritmo pausatuan kontatua, trebetasun handiz. Nahi duen lekuetatik eramango gaitu François Ozon zuzendariak, guk sinestea nahi duena sinetsiko dugu, eta ederra izango da bidaia. Gidoiak maisuki harilkatzen du iraganari begira eta iragana berreskuratzeko ilusioz bizi den protagonistaren istorioa, frustrazioz frustrazio aurrera egingo duen emakumearena. Lehen Mundu Gerraren amaiera da, eta Frantzian guda-zelaian hildako senargai...
Read MoreKoldo Almandoz: “Egiten gehien dibertitu naizen filma da hau”
“Dibertigarria izan da, oso lan askea”. Hala aitortu digu Koldo Almandoz zuzendariak, Sipo Phantasma filmaren emanaldi osteko solasaldian. “Dokumentazioa bilatzen, istorio berriak azaldu ahala txertatzen… Orain arte egin ditudan lanen artean, hau da entretenigarriena, egiten gehien dibertitu naizena. Gero, muntaketa izan da zailena, material hori guztia muntatzea; gidoia ere fase horretan osatu da. Ez daukat sentsazioa luzemetraia egin dudanik, industriaren eskemetan ere ez...
Read More“On the milky road”, Kusturicarik eszentrikoena, muturrekoena
Alegoria bat omen da Emir Kusturicaren azken filma, sinbolismoz beteriko istorioa. Eszentrikoa ere bada On the milky road, muturrekoa, eroa. Eszena harrigarri eta ederrak ditu, baina huts egiten du osotasunak. Eszena bikainak eraiki ditu zuzendari serbiarrak, komikoak, gehiegizkoak, poetikoak (sarri, animaliak tarteko): bizitza duen erlojua, tximeleta atzeman nahi duten militar traketsak, dantzan dakien hegaztia, ispiluarekin obsesionatuta dagoen oiloa, herritarren festa handia, sugearekin...
Read More“L’avenir”. Zein filosofok ote du erantzun egokia
“Bizitza intelektualarekin aski dut, horrek asebetetzen nau”, dio L’avenir filmeko protagonistak, Filosofia irakasle jantziak. Horrekin bakarrik bizi ahalko balitz bezala. “Seme-alabak etxetik joan dira, senarrak utzi egin nau eta ama hil egin zait. Aske naiz!”. Hori ere badio, bere burua konbentzitu nahian. Baina arrazoiak agintzen duenarekin beti ez datoz bat gure sentimendu eta emozioak. Zoriontasuna, demokrazia, askatasuna… Gai potolo asko jorratu dituzte filosofo handiek, eta...
Read More“Florence Foster Jenkins”. Zertarako talentua, dirua baduzu
Zuzendariari istorioa eskuetatik joan zaiola irudi dezake, eraiki duen pertsonaia irrigarria baino gehiago, kasik surrealista dela, sinesgaitza, eta errelatoa, gehiegikeria hutsa. Hala irudi luke, jakingo ez bagenu benetan gertatua dela, eta Florence Foster Jenkins filmeko protagonistak erakutsi zuela nahi duzun guztia lor dezakezula… diru asko baldin baduzu. 1940ko hamarkadan, New Yorkeko emakume aberats bati otu zitzaion opera kantaria izan nahi zuela, eta abesten ez jakitea ez zuen oztopo...
Read More“Little men”, elkartzen eta banantzen gaituenaz
Beti elkarrekin egongo zinetela uste zenuten; halako lagunen bat izango zenuen zure bizitzaren uneren batean. Baina gizarteak, bizitzak, inguruak, etorkizunak… bide bananduetatik garamatza sarri, hain bateragarriak iruditu arren, mundu ezberdinetakoak garela gogoraraziz. Bizitza bera, bere sinpletasun eta konplexutasunean erretratatu du Ira Sachs estatubatuarrak, Little men film gomendagarrian. Jake eta bere gurasoak Manhattanetik Brooklynera etxez aldatu dira, hil berri den aitonaren etxera....
Read More
Iruzkin berriak