Noiz uzten dio kirolak dibertsio izateari?

Atalak: Hezkuntza, Kirola

Alejandro Rodriguez, 5 urteko kanariarra, entrenatzailearen eta arbitroaren artean.

Bada, helduak tartean sartzen direnean. Hori islatzen du asteburuan minibenjamin-aurreko kategoriako partidu batean atera zuten argazki honek. Irabazteko lehiatzen, elkarrekin beharrean elkarren kontra jokatzen, aurkaria zapaltzen eta jokoaren arauak ez errespetatzen helduongandik ikasten dute haurrek, eta goizegi.

Ikuskizun tamalgarriak izaten dira umeen zenbait partidu –bereziki futbolean, hori ere esan behar da–, gurasoak garrasika –irainka– hasten zaizkionean arbitroari, aurkariei, entrenatzaileari eta, huts eginez gero, baita seme-alabaren taldekideei ere. Eredu lehiakor horren barruan, hobea izateko presio eta gorroto-iturri bilakatzen da kirola txiki-txikitatik, gaiztotutako giro batean.

Hori guztia ezin hobeto atzeman du Rubén López Estupiñán-en argazki-kamerak. Kanariar Uharteetan, haurren arteko norgehiagoka batean entrenatzailea eta arbitroa eztabaida sutsuan ari zirelarik, Alejandro Rodríguez txikiak bien artean jarri behar izan zuen, “aski da, aski da, aski da” oihukatuz. Dirudienez, ordurako giroa bero zegoen kiroldegiko harmailetan, zer eta 5 urteko umeen partidu batean. Haurraren erreakzio naturalak gelditu zuen –ohiko bihurtu den– burugabekeria.

Bai, ezagutzen dugu goi-mailako kirolaren alde iluna, atzean dagoen diru-festa, emaitzen menpe bizi diren kirolariak eta dopinaren itzala. Baina gutxienez haurrak diren bitartean, balore positiboetan hezteko eremu ludikoa izan beharko luke kirolak, zer arraio!