Espazio publikoa lapurtu digute

Atalak: Diskriminazioa, Gizartea, Hirigintza, Koronabirusa, Migrazioa, Pobrezia

Norbere etxeko balkoiaren tamainari begira jarri gaituzte eta espazio publikoa ostu digute. Pandemia aukera paregabea zen babesgabeenen araberako auzoak birpentsatzeko, oinezko eta bizikletek espazio publikoa konkistatzeko, hezkuntza parkeetara ateratzeko. Pandemia, ordea, aitzakia izan da espazio publikoa negozio pribatuen terrazekin betetzeko, –bereziki migratzaileak jomuga dituzten– polizien kontrolak areagotzeko, eta Baionan ikusi berri dugunez, etxegabeak kaletik botatzeko.

Espazio publikoaren pribatizazio, turistifikazio eta gentrifikazioari indartsu batu zaio autoritarismoa: debekuak, mugak, isunak, kontrolak eta bazterketa, jendea kaletik kaleratzeraino. Hipokrita eta zinikoa da gero, pandemia baliatzea zer eta pandemiaren aurrean babesgabe direnak are babesgabeago uzteko: Baionako udal ordenantza berriaren arabera, aterperik ez dutenak ezin dira kalean egon, eta polizia eta kamera gehiago agindu dituzte karriketan.

Postalezko hiria gezurtatzen duen jendea bistatik kendu nahi dute, gure agintari askoren joerak esplizitu eginez. Ez baita berria: ez dute gazterik, beltzik eta pobrerik nahi kaleetan; ez dute nahi kontsumitzen ez duen herritarrik; ez dituzte nahi garraio eta bizitza jasangarriagoak gure herrietan. Kontrol eta gehiegikeria polizial arrazisten ugaritzea han-hemenka salatu dute pandemia hasi zenetik, eta ikusten ari gara nola bete diren espaloiak tabernetako terrazez; nola den berriro ere autoa jaun eta jabe; nola gestionatzen duen administrazioak espazio publikoa interes jakin batzuen arabera, herritarren zerbitzura jarri beharrean.

Isolatuta nahi gaituztelako, lehentasunen artean izan beharko genuke umeek, gazteek, zaharrek, zaurgarrienek eta oro har herritarrek okupatzea dagokigun espazio publikoa. Bestela, konfinamendu aro berri bati emango diogu hasiera: jabetza eta eremu pribatuetan baino ezingo dugu aske ibili, espazio publikoak gero eta gutxiago baitu publikotik.