Apunte batzuk Ikergazteri buruz

Atalak: Sailkatu gabea

Gaurkoan Allartean estiloan nator, apunte batzuekin, pasa den asteko Ikergazte kongresuari jarriak.

Baga 

Zenbat galdera, zenbat erantzun, zenbat jakin-min, zenbat zorroztasun eta zenbat gauza interesgarri. Zenbat ikerketa, zenbat arlotakoak, zenbat gogo eta ilusio, kalitate eta aniztasun handia, non eta Gasteizen.

Biga

Antolaketa, txalotzeko modukoa. Zenbat mimo, detaile guztiak zainduta (opari ederrak tarteko), kafea, bazkaria, programa ostekoak eta abar. Eta, betiko legez, tratu hurbilarekin. Eta ez hori bakarrik: baldintza txarretan ere, itzelezko ahalegina egin dute presentzial egiteko. Txapo, benetan. Ahalegin handia egin du antolaketak eta eskertu behar zaie.

Higa

Formatua ere zeharo txukuna iruditu zait. Mikroaurkezpenek freskotasun itzela ematen diote kongresuari, bizitasuna. Asko gustatu zaizkit, zailak direlako, baina, era berean, zerbait ezberdina egiteko aukerak irekitzen dituztelako.

Laga 

Mila gai izan dira, diziplinartekoa izan da kongresua. Ikasi dut estereotipoak sotilak direla, kode irekia erabili behar dugula, egunerokoan praktika erresistenteak daudela, mendekotasuna eraikuntza soziokultural eta kolektiboa dela, agentziarako gaitasuna zer garrantzitsua den, berbek indar handia dutela, autosufizientzia garrantzitsua dela, …

Boga 

Soziolinguistikaren arloan ere izan dira ekarpenak. Hiru erabat soziolinguistikoak (nirea barne): Idoia Granizok “Euskararen biziberritzea Altsasun: merkataritzako hizkuntza-paisaia aztergai” eta Ainhoa Pardinak “Euskararen belaunaldiz belaunaldiko etena eta jarraipena Lizarrako ikastola familien testuinguruan”. Eta beste bat zeharkakoa, Samara Velteren “ETA euskararen aldeko talde bat zela uste nuen. Hizkuntzari eta gatazkari lotutako aurreiritziak gazteen diskurtsoetan”. Kuriosoa izango da, edo ez, baina egile bat nafarra da eta beste biak gipuzkoar nafartuak.

Sega

Zer diferentzia dago giza zientzia eta gizarte zientzien artean? Ze, aurreko hiru horiek giza zientzia bezala sailkatu zituzten egileek eta nirea, ostera, gizarte zientzia bezala. Eta ez dakit nik ala eurek asmatu duten …

Zai

Autoetnografia esistitzen dela ikasi dut, Irati Lafraguari esker. Jo, iruditzen zait metodo egokia izan daitekeela hizkuntza ohituren aldaketak nork bere zilborretik ikertzeko. Gehiago arakatu behar dut horretan.

Zoi

Deba arroko bizpahiru ikertzaile entzun nituen, hirurak mendebaldeko hizkera txukunean. Ez nuen aditu, ostera, mendebaldeko hizkeraz aritu zen bizkaitarrik. Eta zer pentsatua eman dit.

Bele

200 gazte (bueno, 199 gazte eta ni) batu ditu UEUk, ikerketan ari direnak eta euskaraz jarri ditu dantzan. UEUk egiten du hori, ez gure herrietan dauden beste unibertsitate ofizialek. Trinkotze eta elkar ezagutze eta ahalduntze bideak, ostera ere, instituzioetatik kanpo eraikitzen dira eta ez dakit poztekoa den edo arduratzekoa den. Baina argi dut UEU beharrezkoa dela, UEU ezinbestekoa dela, UEU barik euskara unibertsitateko goi mailatan non legokeen ez dut pentsatu gura ere egin. Izan ere, argi dago UEU egongo ez balitz, inbentatu beharko genukeela.

Arma

Hurrengo Ikergazte etorriko da, nik ez dut parte hartuko, baina ikertzaile gazte euskaldunek zer ikertuko duten jakiteko irrikan nago. Ai arma!