Baratza, metaforarik gabe

Atalak: Ondo bizi

Duela aste batzuk ikusi nuen “Bide berriak: Elikadura burujabetza Euskal Herrian” dokumentala, Otarrak antolatutako jardunaldi batean, Esther Vivas eta Unai Arangurenekin batera. Besteak beste han azaldu ziren Jakoba Errekondo, Paul Nicholson,… eta kontsumo ekologiko taldekide franko. Merezi du trailerra ikusteak:

Horrelako talde batean sartu ginen uda honetan, eta joan den larunbatean Imanolen baserria bisitatu genuen, saskian astero jasotzen ditugun barazkien jatorria ezagutzeko. Bideo txiki bat eta guzti egin genuen, atseginaren atseginez:
Guk ez dugu baratzerik, baina bidean gaude. Bitartean, Imanoli esker ari gara garaian garaikoa jaten ikasten. Gainera, nork esan du jana ekologikoa garestiagoa dela industriala baino? Hauek dira aste honetan hamaika euroen truke jaso ditugun barazkiak. Baserritik mahaira ordu batzuk baino ez dira igaro, eta hori nabarmentzen da elikadura kalitatean eta zaporean. (Beste adibide bat: eguneko esne litro t’erdi bat, Landarbasokoa, atzo Urbieta kaleko esne-makinan erosia: 1’5 eurotan.) Hauexek Hernaniko kiwiak, kilo bat euro batean saltzen dute Santa Barbarako jatetxean.

Bukatzeko, gaur bisitatu dut Malores eta Pelloren baratz supraurbanoa Hernaniko Buenos Aires auzoan, eta kontu asko ikasi. Adibidez, “lugina” hitza, iparraldeko nekazaria, edo “lurra egiten duena”. Izan ere, lurra (eta Lurra) zaintzea da baratz honen helburua eta metodologia.

Ah, ahaztu baino lehen: μεταφορά hitzak “garraioa” esan nahi du. Janariarekin metafora gutxi, arren.