Arkakusoak plantxan

Atalak: Antzerkia

Argazkia: Metrokoadroka Sormen Laborategia

Oporren amaierako bluesa gainditzeko, gaur antzerkira joan naiz. Non eta sorterrian, Errenteria-Oreretako Niessen aretoan hain zuzen, non Salto antzezlana egin duten Metrokoadrokoek. Bizitzan antzerki gutxi ikusi dut (gutxiegi: uste dut Niessenen egon nintzen azkena izan zela 1995. urtean, Helena Pimentaren El sueño de una noche de veranorekin, pentsa) eta damu naiz hortaz. Gaurkoak merezi izan du eta aretotik atera naiz giza galdera ikur bat bilakaturik, edo galtzerdi bat buelta eginda. Chapeau, Oier eta konpainia!

Salto norbanakoaren mitologiatik abiatzen da baina emanaldiak laster eraman gaitu jauzi existentzialen eremura. Agian ile kontuak aipatzen direlako, ni zorriekin akordatu naiz. Eta zorrietatik arkakusoetara pasa naiz, Alan Watts-i irakurritako istorio budista bat gomutan. Gutxi gorabehera, pasadizoak dio gizakiok garela “arkakusoak plantxa beroan”. Plantxa sutan dago, arkakusoak salto egin behar du erre ez dadin, baina salto egiten duen arkakusoak jaitsi ere egin beharko du. Halaxe giza egoera, Schopenhauer-en (eta Sarrionandiaren) trikuen modukoa.