Urriko urrea

Atalak: Sailkatu gabea

Lanpeturik nabil eta oraino ez naiz konturatu, baina etxe aurreko parkean udazkeneko kontzertua hasi da: platanondoak dardara batean, beren hostoen firfira urrutiko auditorio baten txalo zaparrada bailitzan. Urriko urrea da, Karlos Linazasorok idatzi zuen moduan, urriak aldean dakarren urrezko piano hori.

Baina hori ez da harrigarriena. Nire leihotik zuhaitzei begira nengoela, inoiz ez ikusitakoa ikusi ahal izan dut gaur: kontzertu horren bi nota, bi hosto airean zintzilik, geldirik, lurrera heltzeko gogorik gabe geratu dira, erdibidean. Gertuago begiratu dut eta konturatu naiz: amaraun batek eusten die airean. Horixe nahi nuke nik. Denbora geldiarazten duen armiarma!